Patron szkoły
Jan Kochanowski
Jan Kochanowski, patron naszej szkoły, uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów okresu renesansu i „ojca” poezji polskiej. Jego utwory przepełnione są życiową mądrością.
Urodził się w Sycynie pod Zwoleniem w 1530 roku. Rodzina była stosunkowo zamożna, ojciec był właścicielem pięciu wsi. Prawdopodobnie poeta początkowo uczył się w domu, pod kierunkiem Jana z Sieciechowa, ale już w wieku około piętnastu lat – w 1544 roku, wstąpił na Akademię Krakowską (dzisiaj Uniwersytet Jagielloński).
Najprawdopodobniej po trzech latach studiów Kochanowski opuścił mury akademii. I wtedy rozpoczął się w jego życiu tzw. okres padewski, przypadający na lata 1544 – 1559. Podróżował wtedy i studiował na Uniwersytecie w Padwie i w Królewcu. Zdobył w tym czasie gruntowne wykształcenie filologiczne i rozpoczął działalność literacką w języku łacińskim. Pod koniec tego okresu zaczął pisać w języku polskim. Był to także czas podróży po Europie. Poeta zwiedził Włochy, Francję, Niemcy.
Ostatecznie powrócił do kraju w 1559 roku. Rozpoczął się wtedy w jego życiu tzw. okres dworski. Kochanowski podjął decyzję, że poświęci się służbie dworskiej. Ten etap życia trwał około dziesięciu lat i zaowocował pobytem poety na dworach: Filipa Padniewskiego biskupa krakowskiego, cenionego ówcześnie mecenasa ludzi pióra, Jana Firleja, Piotra Myszkowskiego i króla Zygmunta II Augusta, gdzie awansował do rangi sekretarza Jego Królewskiej Mości. Pobyt na dworze królewskim, wędrującym w tym czasie między Wilnem i Piotrkowem a Warszawą, gdzie odbywały się sejmy, zaowocował wieloma utworami, głównie polskimi fraszkami i pieśniami.
Ostatecznie pożegnał się z dworem królewskim po śmierci Zygmunta II Augusta (1572), zrzekł się piastowanych urzędów i w 1575 roku zawarł ślub z Dorotą Podlodowską. Kochanowski miał z nią sześć córek i syna, który urodził się już po jego śmierci. Zamieszkał w dworku w Czarnolesie, w pobliżu rodzinnej Sycyny. W tzw. okresie czarnoleskim powstawały kolejne fraszki, pieśni oraz przekłady psalmów. W tym czasie napisał także tragedię „ Odprawa posłów greckich”.
Harmonię życia przerwała śmierć 2,5- letniej córki Urszuli. Kochanowski opublikował wtedy „ Treny”, których bohaterem uczynił dziecko, a nie jak to było w tradycji gatunku osobę dorosłą. Znalazł w nich odbicie wielki ból ojca.
Po śmierci Zygmunta Augusta był zwolennikiem Henryka Walezego, którego elekcję podpisał, uczestniczył też w jego koronacji w Katedrze Wawelskiej w 1573 roku. Po ucieczce króla wycofał się z życia dworskiego. Na dwór królewski już nie wrócił, choć popierał Stefana Batorego.
Zmarł w Lublinie na atak serca 22 sierpnia 1584 roku, dokąd przybył w nadziei na pomoc króla w wyjaśnieniu niejasnej śmierci brata żony, który został zamordowany w Turcji. W Lublinie też odbyły się uroczystości pogrzebowe, w których uczestniczyli liczni dostojnicy świeccy i duchowni, w tym również król Stefan Batory. Kochanowski pochowany został w kaplicy kościoła w Zwoleniu, obok rodziców, gdzie do dziś znajduje się nagrobek z jego podobizną.
Dzięki Kochanowskiemu literatura polska weszła w krąg europejskiej kultury umysłowej, poeta przyczynił się do rozwoju polskiego języka literackiego.
Doceniając dokonania poety, uczniowie, nauczyciele oraz rodzice w 1980 roku podjęli decyzję o nadaniu Szkole Podstawowej w Głuszynie imienia Jana Kochanowskiego.