Głuszyna dawniej i dziś

Miejscowość Głuszyna  leży w północno – wschodniej części gminy Namysłów w powiecie Namysłów. Legenda wiąże ją ze straszliwym i okrutnym smokiem, który w Smogorzowie ryczał tak  głośno, że mieszkańcy okolicznej miejscowości – późniejszej Głuszyny – ogłuchli.  I stąd wzięła się nazwa Głuszyna. Inne wyjaśnienie  nazwy Głuszyna  podają autorzy „ Wypisów do dziejów ziemi namysłowskiej”. Powołując się na dokument z 1300 r. wymieniający miejscowość Glussina, wywodzą nazwę miejscowości od wyrazu głusza, czyli miejsce odludne, pustkowie.Historyczne początki Głuszyny sięgają wieku XIII .Nazwa ta wymieniona zostaje w dokumencie z 1233 r. w którym Herman Balk , ówczesny przedstawiciel zakonu w Polsce za zgodą księcia i biskupa powierzył kapelanowi Idziemu z Namysłowa terytorium Lasocic i Bandlowic dla osadzenia „Romanów albo Niemców i innych Gości”. Następna informacja o Głuszynie pochodzi z końca XVII wieku . Kronikarz dziejów Namysłowa Liebich. Pod datą 1698 r. podaje , że do Głuszyny żołnierze uprowadzili z Namysłowa niejakiego Jeremiasza Hermanna i tu grożąc mu torturami wymogli na nim zapłatę znacznego okupu . Kilka lat później skończył się w Głuszynie monopol na namysłowskie piwo , odtąd mieszkańcy mogli je sprowadzać również od innych producentów . Istniejące w Głuszynie jeszcze w pierwszych latach XIX wieku dobra Zakonu Niemieckiego zostały przez władze pruskie sprzedane w 1818r. staroście powiatowemu von Haugwitzowi .

     Głuszyna miała też swojego przedstawiciela podczas obrad Sejmu Dzielnicowego w grudniu 1918r. Był nim Robert Feja , mieszkaniec wioski . Po kampanii wrześniowej w 1939r. Niemcy utworzyli w wiosce obóz dla jeńców Polskich w którym w1944r. osadzono też powstańców warszawskich . Obóz mieścił się w barakach na terenie wsi . Przeciętny stan obozu to około 850 osób , więźniowie pracowali m.in. dla organizacji „Todt” przy budowie zapór przeciwczołgowych .Wraz z odzyskaniem niepodległości przez Głuszynę 21.01.1945r. obóz został zlikwidowany . Wioska była też ośrodkiem działalności A.K. kierował nią Tadeusz Kempa za co został aresztowany przez Niemców w 1944r.  Jednak najtragiczniejsza historia wydarzyła się styczniu 1945r. Wkraczające do wioski odziały radzieckie dokonały masakry na kolumnie niemieckiej  ludności cywilnej uciekającej przed Rosjanami ostrzeliwując z dział czołgowych uciekinierów , a potem przejeżdżając czołgami po kolumnie . Zginęło wtedy kilkaset osób .

W latach 1939-1940 zbudowano linię kolejową Namysłów –Syców przebiegającą przez Głuszynę gdzie znajdował się budynek stacji PKP. Pierwszym zawiadowcą stacji był Klemens Krigel . Mimo działań wojennych kolej była czynna bez przerwy  do roku 1988 . Obecnie pozostał tylko budynek stacji PKP zamieszkały przez rodzinę z Głuszyny.

Po II wojnie światowej w Głuszynie czynna była piekarnia, mleczarnia, masarnia oraz młyn. Piekarzem był pan Pałasz, kierownikiem mleczarni pan Zając a młynarz miał na nazwisko Siwy. W bardzo dobrym stanie jak na owe czasy był dom ludowy z ogrzewaniem c.o., kuchnią, pokojami noclegowymi, toaletami oraz bardzo dużą sceną i salą taneczną. Pierwszym klubem „Ruch” w powiecie namysłowskim była placówka w Głuszynie. Należała ona do pierwszych na opolszczyźnie i przez długi czas zaliczana była do najlepiej działających w województwie. Prowadzono tam zespół dramatyczny pod kierownictwem pana Józefa Bożka a coroczne konkursy na najlepszy klub w województwie w latach 60-tych zwyciężała placówka w Głuszynie. Jednak kolejne lata przyczyniły się do rozebrania obiektu. Na jego miejscu w latach 1993 – 97 wybudowany został Wiejski Dom Rekreacji i Sportu. Budowa kosztowała 920 tys. złotych, z czego 373 tys. wpłacili mieszkańcy Głuszyny. Na piętrze funkcjonuje kawiarnia „ Fortuna”.

Wiejski Dom Rekreacji i Sportu w Głuszynie.

 Mieszkańcy Głuszyny gościli m.in. pana premiera Waldemara Pawlaka, pana premiera Jarosława Kalinowskiego oraz pana prezydenta Lecha Wałęsę.

Przed wojną polska szkoła w Głuszynie mieściła się w małym budynku przykościelnym. W obecnym starym skrzydle placówki znajdowała się szkoła ewangelicka. Budynek ten w czasie wojny pełnił rolę szpitala.

      Pierwsze powojenne zajęcia rozpoczęły się 4 września 1945 r. a funkcję kierownika placówki objął Marian Radomski, były więzień obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W pierwszym roku pracy nauczyciele  nie otrzymywali wynagrodzeń a jedynie świadczenia rzeczowe w postaci żywności i opału. W czerwcu 1948 r. szkołę opuścili pierwsi absolwenci. W latach 1949 – 1951 nauczyciele prowadzili kursy dla analfabetów. W 1951r. funkcję dyrektora szkoły objął Tadeusz Harjasz. Ciągłej poprawie ulegało wyposażenie w pomoce szkolne , podręczniki, wzbogacają się izby lekcyjne w sprzęt szkolny. Szkołę opuszczają nowe, coraz liczniejsze roczniki absolwentów, bo i wieś jest coraz większa. W latach 50-tych liczy prawie 2 tysiące mieszkańców. W 1958r. w budynku szkoły zainstalowany został pierwszy we wsi i pierwszy w szkole wiejskiej całego powiatu namysłowskiego odbiornik telewizyjny. W latach 60-tych mieszkańcy wspólnymi siłami wybudowali dwa budynki nauczycielskie. W kolejnych latach systematycznie poprawiały się warunki nauki i pracy. Zainstalowano centralne ogrzewanie i urządzenia sanitarne, doprowadzono bieżącą wodę. W latach 1962-1977 dyrektorem szkoły był Józef Bożek. W  1970r. zanotowano największą liczbę uczniów w okresie 40-lecia istnienia szkoły, było to 280 uczniów, a najliczniejszy rocznik 1959 liczył 54 dzieci. Utworzono wtedy dwie równoległe klasy. Od roku 1977 funkcję dyrektora szkoły objął doświadczony pedagog-Zdzisław Gawron. W roku 1981 szkole zostało nadane imię Jana Kochanowskiego. Społeczeństwo ufundowało sztandar i tablicę pamiątkową z popiersiem  J .Kochanowskiego. 

Akt nadania imienia Szkole Podstawowej w Głuszynie

Od początku swej działalności ogromną i bezinteresowną pomoc dla szkoły świadczył zakład opiekuńczy ZZG „INCO” w Głuszynie. Do tej działalności włączyła się również  Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. W latach 1985-1999  dyrektorem szkoły był Stefan Biłyk.

 W 1999 r. w wyniku wprowadzenia reformy, placówka przekształcona została w Zespół Szkolno – Przedszkolny. W tym też roku zostało oddane nowe skrzydło budynku , a dyrektorem zostaje pani Barbara Ingot, która pełni tę funkcję do 2005r. Następnym włodarzem szkoły we wrześniu 2005r. zostaje mgr Wojciech  Surmacz.

Obecnie placówka jest jednym z najpiękniejszych i najnowocześniejszych budynków oświatowych. Wyposażona w pracownię komputerową i nowoczesny sprzęt dydaktyczny kształci uczniów na miarę potrzeb XXI wieku.

Znani Absolwenci Publicznej Szkoły Powszechnej w Głuszynie

MICHAŁ ILNICKI – BURMISTRZ NAMYSŁOWA, STAROSTA NAMYSŁOWSKI

KRZYSZTOF KUCHCZYŃSKI – BURMISTRZ NAMYSŁOWA, PREZES NAMYSŁOWSKIEGO CENTRUM ZDROWIA Spółka Akcyjna

ANDRZEJ SPÓR –STAROSTA, WÓJT GMINY WILKÓW, PREZES „ ZAN” Sp. Z o.o  w NAMYSŁOWIE

HENRYK TOMICZEK – DYREKTOR ZESPOŁU SZKÓŁ MECHANICZNYCH W NAMYSŁOWIE

DR TOMASZ WOŁCZAŃSKI – DYREKTOR ZESPOŁU PLACÓWEK OŚWIATOWYCH W SMOGORZOWIE

Historia szkoły w Głuszynie po 2005 roku

        Barbara Inglot  przestała być dyrektorem Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Głuszynie   z dniem 31 sierpnia 2005 roku przechodząc na emeryturę. Jej następcą został mgr Wojciech Surmacz.    

      Funkcję dyrektora Zespołu Szkolno –Przedszkolnego w Głuszynie pełnił on przez dwie kadencje do września 2016 roku. Zostało  wymienione wyposażenie kuchni na nowoczes  i odpowiadające wymogom nadchodzących czasów.

      W 2016 roku Wojciecha Surmacza na stanowisku dyrektora placówki zastąpiła mgr Katarzyna Kosut. W tym czasie w szkole doposażono w dobry jakościowo sprzęt pracownię informatyczną, wyremontowano sale  oraz zadbano o infrastrukturę wokól szkoły.  

      Rok później w wyniku reformy oświatowej – likwidacji gimnazjów -  Zespół Szkolno-Przedszkolny  w Głuszynie  połączył się z  Zespołem Placówek Oświatowych z  Smogorzowie w jedną szkołę. Dyrektorem ZSP w Głuszynie został          dr Tomasz Wołczański.